Passie voor de sport
Mijn naam is Koos Dijkstra, 54 jaar oud, getrouwd met Jelanda Visser en papa van Rutmer en Nyncke en vooral een echte sportfanaat. Al vanaf mijn 6e ben ik actief in vele sporten. Mijn vader was motorcrosser en werkte bij de kunstijsbaan en mijn moeder was actief lid bij de korfbalvereniging. Hierdoor kwam ik heel snel in aanraking met de motorcross, balsporten en natuurlijk het schaatsen. Mijn zus en ik konden beiden wel redelijk schaatsen en we waren dan ook altijd samen aan het sporten. Haar voorkeur lag in de winter op het schaatsen en was zeer getalenteerd. Ze heeft uiteindelijk meerdere medailles gehaald op het NK!
Studie & Sport
Mijn ouders waren heel innovatief en hadden een duidelijke visie omtrent de doelen van hun kinderen. Er werden overal oplossingen voor gezocht, maar bovenal het plezier om het samen te doen stond centraal. De weg naar het hoogste niveau gaat niet vanzelf en eerst werd de studie LTS, MTR/Bedrijfseconomie succesvol afgerond. Tussendoor werd er 1x per week een (team)balsport gedaan, 2 x per week judo ( voor het valbreken en core-stability), en aan zwemmen gedaan. Dit alles om een compleet sporter te worden, pap en mam hebben kosten nog moeite gespaard om dit doel te kunnen ondersteunen.
Prof carrière Motorcross
In 1990 was het zover, na een jaar militaire dienst was daar mijn eerste mogelijkheid om te kunnen leven als een prof. Niet wetende hoe het allemaal werkte werd er getraind, belachelijk veel, hard, zwaar en lang. Een trainingsmaatje woonde vlak bij me en in 1990 en 1991 heb ik het NK en WK kunnen rijden. Ook hier is de subtop dun betaald en moest ik er toch bij werken. In 1992 vroeg mijn zus of ik haar wilde vervangen voor een schaatsles. Ik vroeg haar: “voor hoelang ?”. Ze zei: "Ik denk 2 week"
Die twee weken zijn inmiddels 25 jaar!
Vallen & opstaan
Maar in 1996 raakte ik zwaar geblesseerd waardoor ik overal buiten raakte en er ineens alleen voor stond. In deze tijd was er geen revalidatieprogramma. Dit was voor mij een eyeopener en ben ik me gaan verdiepen in alles wat om de sport hing. Ik ben achtereenvolgens; sportmasseur, reflextherapeut, voedingsdeskundige, sportleraar, zwemonderwijzer, schaatstrainer en motorcross trainer geworden. In 1996, mede door de blessure ging ik weer schaatsen en indoor roeien. Aan ambitie geen gebrek, dus wilde ik richting de Olympische spelen. Na 5 x Nederlands kampioen Ergometer roeien kwam ik 2 seconden te kort voor verdere plaatsing. Door het schaatsen kwam ik in aanraking met Jan van Veen en deze vroeg me om de Selectie van Drenthe te helpen met begeleiding, masseren en voeding.
Heel langzaam ging mijn vizier meer en meer naar de ijsbaan. Toen de eerste echte winter was geweest en Rutmer en Nyncke beide het schaatsplezier hadden uitgevonden gingen beide kinderen op schaatsles bij de Scheuvelloper. Al na 3 meter hadden ze geen helpende hand van papa en mama meer nodig en sloeg het om in passie van ons allemaal en is nooit meer weg gegaan. Deze passie komt helemaal tot zijn recht in Inzell! Dit blijft een rode draad voor ons gezin en elke aanleiding wordt aangegrepen om er heen te kunnen.
Op de ijsbaan keek ik toen al geïnteresseerd naar de trainingen en begon ik mijn eigen plan te ontwikkelen. Op de vraag of ik het zelf zou kunnen doen zei ik volmondig ja. Daar begon de uitdaging om het maximale uit de sporters te halen op mijn eigen manier!
Het proces
Gevolg was dat ik clubtrainer werd, trainer van de faciliteiten en daarna interim trainer van het Gewest Drenthe. Mijn passie lag in het ontwikkelen van schaatsers die het sporthart op de goede plek hadden en met volle overgave samen een weg wilden bewandelen. En met het langzaam verdwijnen van de ijsbaan in Assen werden er andere oplossingen gezocht om op niveau te kunnen blijven trainen. Vandaar mijn voorkeur ook om na 2 jaar dit gedaan te hebben een eigen weg in te slaan. Op dat moment vielen er ook diverse schaatsers buiten de boot en welke in mijn ogen wel meer konden laten zien dan er nu werd uitgehaald. Ik heb toen met Myron Koops en Nyncke (Dijkstra) gekeken hoe we een ploeg konden opbouwen waarin we iedereen beter konden maken. Dat was een uitdaging, want met een drietal schaatsers, verschillende mogelijkheden en schaatstechnieken een ploeg beginnen, vergt wel een dosis doorzettingsvermogen.
Resultaten met Team Creative Monkey
Het begin was een super intense periode waarin we met Myron de Holland Cup hebben behaald, Nederlands Kampioen Studenten en 3e op het WK ploegenachtervolging voor studenten. Tegelijkertijd maakten we elkaar beter en beter! Ook Romee ( lid van de faciliteiten vanaf het eerste moment en inmiddels lid van Team Creative Monkey) bleef zich verbeteren. Dit werkte aanstekelijk binnen en buiten de groep waardoor het steeds professioneler werd en de groep aangevuld werd met passende schaatsers om het concept nog beter te kunnen uitvoeren.
Ondanks het steeds professioneler worden van het team blijft de rol van het gezin centraal staan en helpt de familie waar kan. Jelanda bijvoorbeeld helpt met vol overgave naar het zoeken van passende accommodaties en of transport mogelijkheden. Dus ook tijdens het eten is er vaak een mengelmoes van informatie omtrent, techniek, reisdocumenten, vakanties enz. waarbij het hele gezin er onderdeel van uitmaakt.
Aanvulling op de ploeg
In de tussentijd werd mijn “ijstijd” minder en minder “zelf” schaatsen en dit was de reden om het nog effectiever aan te pakken. Er werd gezocht naar een 2e trainer om mij te ontlasten en zodoende de ploeg nog beter te kunnen bedienen. Daarnaast hielp dit voor mij om op de WK Masters te kunnen blijven presteren. Deze werd gevonden in de persoon van Paul de Haan. Voorzichtig werd ik ook weer een beetje schaatser, met nog steeds brandende ambitie. Deze ambitie is via een natuurlijk proces in de ploeg geslopen en dat koesteren we.
Van het heden naar de toekomst
Als echte familie man die met het hele gezin verschillende passies deelt, is het schaatsen een prachtige uitdaging naast het gezins- en werkleven. Als projectmanager bij Animo koffie deel ik mijn ervaringen in zowel het sportieve als werkgerelateerde vlak. Het sturen en de optimalisatie van processen is een constante hersenkraker. Die bij mij het uiterste van mijn creativiteit vragen. Deze creative geest heb ik zeker dit jaar perfect kunnen toepassen. We kijken met de ploeg alleen maar naar de toekomst en bouwen door met dat gene waar we mee bezig zijn! Ondanks de huidige stroeve omstandigheden in verband met de Corona staan we niet stil en zijn we niet passief zoals mijn ouders het me ook leerden. Innovatief !